historia miłości prawdziwej

Joanna

[color=brown][color=brown]a więc jeszcze dwa dni temu byłam szczęśliwa....hmmm dwa dni póżniej ktoś umarł, wyjechał, odszedł a znim czyjeś serce, złamane serce. Wszyscy piszą tu o jakichś małoletnich uczuciach. Ja płacze bo wiem że ominęło mnie coś co było jedyną rzeczą jak dawała mi kopa aby dalej żyć . Też kiedyś przeżywałam takie małostki jak wy niżej wpisani na forum a teraz to jest dla mnie śmieszne.Dwa dni temu opuściła mnie osoba która pokazała mi czym jest prawdziwa miłość i nauczyła mnie kochać. Mam 16 lat on miał 31 szkoda tylko że ja go kochałam a on oddał swe życie Bogu, wyjechał był w zakonie...po roku musiał wyjechać gdzieś indziej. Może dla was to wydaje się śmieszne ale ja czuję ze on choć w małym stopniu coś czuł. Moze gdybym urodziła się 15 lat wcześniej ?? wtedy nie byłoby za późno, poznalibyśmy się, być może nie przyjął by ślubów. No i co jestem żałosna??

tuptus

"Wszyscy piszą tu o jakichś małoletnich uczuciach." nie wiem skad to stwierdzenie, ale niech bedzie... niech bedzie ze twoja jest "dojrzala" Oczywiscie ze 16 lat to odpowiedni wiek na wielka "dojrzala" milosc i co za tym idzie malzenstwo
"Prawdziwa milosc poznaje sie nie po jej sile, lecz po czasie jej trwania." Robert Paulet